Mario Rizzi
Herfst 1998
De Italiaanse kunstenaar en fotograaf Mario Rizzi werkte samen met patiënten van de gesloten afdeling Roosenburg aan een fotoproject. Zij kregen wegwerpcamera’s en fotografeerden hun interesses en verlangens en ontdekten zo een andere, nieuwe taal om te communiceren met de buitenwereld. Naar aanleiding van de expositie van hun werk, verscheen het fotoboek 'They tell me I am sick, but I function good'.
Dit boekje is het eindresultaat van een project dat fotograaf Mario Rizzi tot stand bracht tijdens zijn verblijf van drie maanden tussen TBS-patiënten in de psychiatrische kliniek Roosenburg. Als bewoner van Het Vijfde Seizoen, een kunstenaarsverblijf op het terrein van de instelling legde Rizzi contact met de andere bewoners en deelde aan ieder die wilde wegwerpcameraatjes uit. Er werd geen opdracht verstrekt, iedereen mocht fotograferen waar hij zin in had. Dat losse karakter van het project is behouden gebleven in dit boekje. Expres is een al te 'kunsterige' presentatie vermeden waardoor wordt voorkomen dat je als beschouwer de foto's door een al te psychologische bril gaat bekijken. Voor een belangrijk deel wordt dit bereikt doordat je nauwelijks levende wezens op de foto's ziet. In glossy fullcolour trekken gangen, een volle asbak, een stereoset en potten op het vuur aan de beschouwer voorbij. Het zijn dezelfde zaken die ons ook omringen. Het enige verschil is dat de makers van deze foto's veroordeeld zijn tot een leven in deze omgeving. Dit project belicht niet het abnormale, maar juist het triviale van het leven in afzondering. De enige verwijzing naar de beklemming die je als TBS-patiënt regelmatig moet bekruipen is de foto van een doodlopende weg-verkeersbord die beeldvullend op iedere linkerpagina is afgedrukt. Dit geeft het project de spannende lading die ergens het midden houdt tussen een sociaal-wetenschappelijk experiment en een mooi bladerboekje.
